Slalom między trollami

Dotarliśmy do miejsca, gdzie liczba trolli przypadająca na kilometr kwadratowy jest szczególnie duża. W końcu mówi o tym sama nazwa- Drabina Trolli. Turystów też wielu. Stajemy na dolnym parkingu, podziwiając drogę pełną serpentyn, którą za chwilę mamy pokonać naszym samochodem. Otwarto ją już w 1936 roku!!. Na dole, ku przestrodze nierozważnych turystów stoi znak ostrzegający przed trollami. Każdy wjeżdża na własną odpowiedzialność. :) Rozglądałam się, czy nie zobaczę gdzieś małych owłosionych rączek, zrzucających wielki głaz na jakiegoś nieboraka. Nic takiego się nie stało, choć skały wisiały nad nami tak groźnie, że i bez pomocy trolli mogłyby spaść.
Tak ogólnie to muszę się poskarżyć, że zwiedzając Norwegię - w znacznej mierze z okien samochodu- Marcin jako kierowca miał po swojej stronie prawie zawsze piękne widoki, podczas gdy ja ponuro i groźnie wyglądające skały. Gdzie tu sprawiedliwość.
Drabina Trolli jest naprawdę atrakcyjna, stroma, biegnąca obok wielkiego wodospadu. Jadąc nią, co jakiś czas zatrzymywaliśmy się na dłużej, gdyż auta jadące przed nami włączały światła awaryjne. A wszystko przez skazane na bycie zawalidrogami autokary, których kierowcy dokonywali cudów, skręcając autokarami na tak ostrych zakrętach. Na górze, przy punkcie widokowym, co rusz można się natknąć na kamienne piramidki, które turyści budują aby jeszcze tu wrócić.
I cóż... trzeba myśleć o powrocie. Jedziemy w kierunku Lillehammer.

Zdjęcia (3)

Komentarze (0)